นาฏยศัพท์

นาฏยศัพท์

 

นาฏยศัพท์  หมายถึง ศัพท์เฉพาะในทางนาฏศิลป์ เป็นชื่อของลักษณะท่ารำของไทย นาฏยศัพท์ที่ใช้เกี่ยวกับท่ารำมาก ถ้าแยกตามลักษณะของการใช้จะแบ่งไป 3 หมวด คือหมวดนามศัพท์ หมวดกริยาศัพท์ และหมวดนาฏศัพท์เบ็ดเตล็ด

นาฏยศัพท์แบ่งได้ 3 หมวด คือ

1. หมวดนามศัพท์  ได้แก่ การเรียกชื่อลักษณะท่ารำ เช่น จีบหงาย จีบคว้ำ วงบน   วงหน้า ประเท้า เป็นต้น
2. หมวดกริยาศัพท์  คือ  การเรียกท่าที่จะทำให้รำได้งดงาม  เช่น ทรงตัว ลดวง ส่งมือ ดึงมือ ดึงเอว ตึงไหล่ กดไหล่ กดคาง ชักส้น หลบเข่า เปิดคาง เปิดส้น หักข้อ หลบศอก ถีบเข่า แข็งเข่า เป็นต้น
3. หมวดนาฏศัพท์เบ็ดเตล็ด  เช่น เหลื่อม  เหลื่อมล่าง เดินมือ จีบยาว แม่ท่า นายโรงหรือพระเอก ยืนเครื่อง ยืนเข่า นางตลาด นางกษัตริย์ เป็นต้น